ละอองกาล (จบแล้ว)

อะไรเป็นเหตุผลให้ต้องมาโผล่ที่มหาวิทยาลัยทั้งๆ ที่เรียนจบมาหลายปีแล้ว ริรีนจำไม่ได้ หัวสมองเธอขาวโพลน เหมือนกล่องกลวงเปล่าที่โล่งสนิท

แต่เพียงได้เจอหน้าแฟนเก่ากับอุบัติเหตุเล็กน้อยที่ไม่คาดคิด ความทรงจำทั้งหมดก็ไหลทะลักเข้าสมองทันใด

จำได้แล้วว่าไอ้เฮงซวยนี่แหละ ตัวต้นเรื่องที่ทำให้เธอต้องย้อนเวลามาติดแหง็กอยู่ที่นี่

ถึงอย่างนั้นก็ไม่ได้แย่ไปเสียทั้งหมด เมื่อมันทำให้เพื่อนสนิทที่เสียชีวิตไปในช่วงเวลานั้นกลับมามีเลือดเนื้อและจิตวิญญาณราวกับเกิดใหม่

จะให้เปลี่ยนอดีตน่ะไม่ยาก แต่ด้วยเงื่อนไขที่มี ทำให้เธอต้องเลือกรักษาสิ่งสำคัญเพียงอย่างเดียวโดยไม่มีทางหลีกเลี่ยงได้

______________________

“ไม่คิดว่ามันเสียเวลาบ้างเหรอ”

“ไม่หรอก” เธอตอบ

หากลองนับเรื่องราวที่ทั้งทุกข์และแสนมีความสุข ความทรงจำนับล้านที่ติดตรึงอยู่ในก้นบึงของจิตใจ รอยยิ้มและคราบน้ำตาที่จะไม่มีวันเลือนหายไปไหน…เธอได้ใช้เวลาแลกเปลี่ยนเป็นสิ่งมีค่าเหล่านั้นแล้ว

เพราะแบบนี้ ละอองแห่งกาลเวลาที่สูญสิ้น จึงไม่มีวันสูญเปล่า

⚠️ คำเตือนเนื้อหา Trigger Warning ⚠️
blood (มีเลือด) , depiction of accident (บรรยายฉากอุบัติเหตุ) , violence (ความรุนแรง),animal abuse (การทำร้ายสัตว์) , mental abuse (การทำร้ายจิตใจ)

 ฝากกดหัวใจเป็นกำลังใจ หรือจะคอมเมนท์พูดคุยกันก็ได้น้า 

ขอให้สนุกและปล่อยใจไปกับความรัก มิตรภาพ รอยยิ้มและคราบน้ำตาของพวกเขาทุกคนนะคะ   

m.marchy